DE LAATSTE WEEK – THE LAST WEEK

Op maandag 6 april kwamen we in Houston aan voor de laatste dagen van dit deel van onze wereldreis. Gelukkig hadden we een huurauto met GPS waardoor we de 40 mijl naar het hotel waar we zouden verblijven, gemakkelijk aflegden. We logeerden niet ver van het huis van

Tom & Melody, onze vrienden uit Bonaire die net terug waren van Bonaire voor een verblijf van enkele maanden in Houston. Met hen hebben we Galveston bezocht, waar de schade die de orkaan Ike op 13 september 2008 berokkend had grotendeels was opgeruimd en maakten een tour door de haven van Houston en bezochten we de honkbalwedstrijd van de Houston Astro’s tegen de Chicago Cubs. Haven van Houston
Ons hotel lag tegenover de ingang van het Johnson Space Centre, dat gelegen is op een enorm complex waar meer dan 18.000 mensen werken. Hier worden onder meer de astronauten opgeleid en daar is ook het Mission Control Centre van waaruit alle bemande ruimtereizen worden gecoördineerd en begeleid. We bezochten het Visitors Centre en natuurlijk ook de historische ruimte van het eerste Mission Control Centre dat dateert uit 1962. Hiervandaan werden de eerste reizen begeleid en we herinnerden ons natuurlijk de beelden tijdens de eerste maanlanding.
Hierna vertrokken we naar Newark voor een kort bezoek aan New York City maar omdat het heel slecht weer was, regen, storm en een temperatuur van tien graden, besloten we om ons hotel niet uit te gaan en vlogen we op zaterdagavond 11 april terug naar Bonaire.
Op eerste Paasdag ’s morgens om vier uur landden we op Bonaire waar Pim en Carolien ons van het vliegveld ophaalden. Farah en Nadine vonden het na vijf minuten weer heel gewoon dat we er weer waren en daar sloten wij ons dan maar bij aan.
We hebben niet veel tijd nodig gehad om de reis te evalueren, we zouden hem zo weer over willen doen, er waren eigenlijk alleen maar hoogtepunten en we kunnen ons geen enkel probleem herinneren. We waren precies 126 dagen van huis geweest en tijdens de vele telefoontjes die we hebben gevoerd werd ons dikwijls gevraagd of we niet naar Bonaire verlangden, waarbij ons antwoord steevast was dat we nog daar nog helemaal geen behoefte aan hadden. Het had voor ons best nog langer mogen duren maar aan alles komt een eind dus vonden we het niet erg om weer naar ons eiland te gaan. De eerste afspraken waren al gemaakt dus na het weekend zouden we gewoon weer het oude ritme op moeten pakken.
85 kg bagage

Hier volgen nog enkele cijfers, de afgelopen vier maanden hebben we 59.360 kilometer afgelegd met verschillende middelen van vervoer:
Vliegtuig: 55.100 kilometer in 79 uur (25 vluchten)
Auto: 3.000 kilometer in 77½ uur
Bus: 800 kilometer in 21½ uur
Boot: 300 kilometer in 9½ uur
Trein: 150 kilometer in 5 uur
Totaal : 59.350 kilometer in 192½ uur, dat zijn 8 dagen
De overige 10 kilometer:
Olifant: 1 kilometer in ½ uur
Kameel: 4 kilometer in 1 uur
Transportfiets 5 kilometer in ¼ uur
We sliepen drie nachten in een vliegtuig en in 51 verschillende bedden!

On April 6th we did arrive in Houston where we had a Hotel close to the residence of our friends Tom and Melody. Most of the time they are living in Bonaire but had just arrived to stay in Houston for a couple of months. With them we visited Galveston to see that most of the damage, caused by hurricane Ike in September 2008, had been repaired. With them we have made a wonderful boat trip in the Port of Houston and visited a baseball game between the Astro’s and the Cubs. We visited the Johnson Space Centre of NASA that was situated opposite our hotel. It is an enormous complex of 1600 acres with over a hundred buildings with about 18.000 employees and is the center for human spaceflights activities. Johnson Space Center is home to the astronauts corps and is responsible for training astronauts from both the U.S. and its international partners. Here is also the famous Mission Control Centre of NASA that coordinates and monitors all human spaceflight for the United States.
Of course we have visited the historic first Mission Control Centre, built in 1962 from where the first space flight to the moon was guided with the help of slide rulers as (mechanical analog) computers.
We flew to Newark for a short visit to NYC but the weather there was that bad, rain, storm and low temperatures, that we decided to stay in the hotel. After 126 days we arrived back in Bonaire on Easter Sunday. When evaluating our trip, we only remember highlights and many visits were above our expectations. We would do it again in the same way!
The first appointments had been made for the coming days so we will have ample time to acclimate.
Some figures:
Since leaving home we have travelled a distance of 59.360 kilometres (almost 40.000 miles) by different means of transport:
Airplane : 55.100 kilometres in 79 hrs (25 flights)
Car : 3.000 kilometres in 77½ hrs
Bus: 800 kilometres in 21½ hrs
Boat: 300 kilometres in 9½ hrs
Train: 150 kilometres in 5 hrs
Totaal : 59.350 kilometres in 192½ hrs, being 8 days!
The remaining ten kilometres by:
Elephant: 1 kilometres in ½ uur
Camel: 4 kilometres in 1 uur
Transport bike 5 kilometres in ¼ uur
Furthermore we have slept in 51 different beds and 3 nights in an airplane.

11 april 2009

Acht dagen in – GUAM & JAPAN- Eight days

We arriveerden in de vroege morgen van 29 maart op Guam waar we vier dagen zouden blijven. Dit eiland is een deel van Micronesië en ligt in de Stille Oceaan, ruim 2500 kilometer ten westen van de Filippijnen. Nadat het een Spaanse kolonie was geweest, is het in 1898 tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog veroverd door de Verenigde Staten. Tijdens de tweede wereldoorlog werd het bezet door Japan waarna het in 1944 weer heroverd werd en sindsdien staat het onder Amerikaans bestuur en wordt het als Amerikaans grondgebied beschouwd. Het werd tijd om onszelf weer eens te verwennen dus hadden we geboekt in het Hilton hotel, heerlijk op het strand.
Guam is niet veel groter dan Bonaire, het heeft zelfs dezelfde boemerang vorm en ligt ook op 12 graden Noorderbreedte. Dat is dan tevens de enige gelijkenis want er wonen tien keer zoveel mensen en de hotels zijn allemaal minstens 20 verdiepingen hoog! Er zijn zesbaans wegen met verkeerslichten op elk kruispunt. We hebben met een huurauto het eiland verkend en hebben verder geluierd. Het was voor ons leuk om er geweest te zijn maar het haalt het niet bij ons eigen Bonaire.

Op 2 april vlogen we naar Japan waar we ook vier dagen waren. We logeerden in Narita, een heel leuk stadje op zestig kilometer van Tokio waar Margreth natuurlijk een historische tempel wist te vinden die we uiteraard bezochten.
We zijn met de trein een dag naar Tokio geweest, een enorm grote stad met heel veel mensen.
Van Tokio vliegen we op 6 april naar Houston en we verwachten dat het laatste verslag pas vanaf Bonaire op dit blog geplaatst zal worden.

We arrived in Guam in the early morning of 29 March where we would stay for four days. This island is a part of Micronesia and is situated in the Pacific at a distance of about 2500 kilometres west of the Philippines. Guam has been a Spanish colony until it was conquered in 1898 by the US during the Spanish-American war. As the largest island in Micronesia and the only American-held Island in the region, Guam was occupied by the Japanese in December 1941, and was subject to fierce fighting when American troops recaptured the island in July 1944. Today, Guam's economy is mainly supported by tourism (primarily from Japan) and U.S. military bases.
Guam is not much larger than Bonaire, it has the same boomerang shape and lies at the same latitude of 12 degrees north. However it has 150.000 inhabitants and the high-rise hotels have twenty or more floors. There are six lanes roads with traffic lights at all intersections. We have rented a car to explore the island and had a very quiet stay. It was nice to be there but we prefer to be on our “Dushi Bonaire”.
On 2 April we travelled to Japan for another four days. We stayed in Narita, a nice little town were Margreth wanted to visit an historic temple.
Of course we have visited Tokyo, an enormous metropolis with more than 12 million inhabitants.
When departing Japan, there will be only one week remaining of this part of our world tour. After visiting Houston and Newark we will be home at 12 April.

TWEE WEKEN IN THAILAND, MALEISIE EN FILIPPIJNEN

Het culturele gedeelte van onze vakantie was na Cambodja afgelopen en ofschoon we nog heel ver van huis waren en we nog negen vliegreizen moesten maken om nog acht plaatsen te bezoeken, zouden we binnen 25 dagen op Bonaire terug moeten zijn.

Op 16 maart arriveerden we voor drie dagen in Bangkok, de hoofdstad van Thailand.

Sky train Bangkok

Aangezien we hier in het verleden de bezienswaardigheden al hadden bezocht, besloten we de tijd te gebruiken om onze garderobes aan te vullen. Je kunt hier namelijk tegen een aangename prijs je kleding aan laten meten dus togen we al op de dag van aankomst naar een door onze schoonzoon Peter aanbevolen kleermaker.

Deze zaak werd, zoals vele soortgelijke bedrijven, gerund door een in Thailand geboren Indiase familie, die gesteund werd door Thaise kleermakers. Uiteindelijk zijn we bij twee bedrijven geslaagd en moesten we nog ergens een leeg plekje in de overvolle koffers zoeken. Tussen de bedrijven door hebben we enkele keren het uitgaanscentrum van Bangkok bezocht maar dat was grotendeels over gegaan in Japanse en Koreaanse handen waardoor het eigenlijk helemaal niet gezellig meer was.

We vonden het daarom niet erg dat we op 19 maart alweer bij Loes en Emmo in Kuala Lumpur binnenstapten waar we na nog wat boodschappen gedaan te hebben, krap 36 uur later alweer in

Kuala Lumpur

een vliegtuig zaten, nu naar Pulau Langkawi, een eiland in de Andamanse Zee ter hoogte van de grens met Thailand, waar we voor vier dagen aan het strand zouden liggen. Nou ja, we hadden het idee dat we spijbelden omdat we niets deden dus besloten we op een dag met de taxi het eiland te onderzoeken. Het was een keer of acht groter dan Bonaire, bergachtig met een tropische begroeiing en het werd ook bezocht door cruise schepen. Van het koraal is niet veel meer over, om dat te zien moet men meer dan 30 kilometer varen naar een naburig eiland.
Na vier dagen vlogen we weer terug naar Kuala Lumpur waar we in de vroege ochtend van 27 maart aankwamen, nagenoeg op het moment dat Loes en Emmo van hetzelfde vliegveld naar Amsterdam vertrokken. We hadden de sleutel van hun huis gekregen en logeerden daar nog eens dertig uur tot we naar de Filippijnen vertrokken. Margreth had de tijd om de was te doen en om de grote koffers die bijna vijf weken in KL gestaan hadden te reorganiseren.

Al met al hebben we 12 nachten bij Loes en Emmo gelogeerd, daarom is dit de plaats om hen nogmaals te bedanken voor hun gastvrijheid en goede zorgen. We hopen dat we ooit op Bonaire voor hen dezelfde goede gastvrouw en –heer kunnen zijn.

Op 28 en 29 maart waren we twee dagen in de hoofdstad van de Filippijnen. Manilla is een enorme stad met ongeveer tien miljoen inwoners. Wegens de onrust die er heerste, hadden we besloten om hier niet te gaan reizen en om dus alleen de grote stad te bezichtigen. We gebruikten de zondag hiervoor en we leerden weer veel over de geschiedenis van het land en bezochten in het ommuurde gedeelte (Entremuros) het Fort Santiago en de kathedraal. Niet gek voor de zondag. We liepen langs de zeeboulevard die veel op de Malecon van Havana leek, alleen was de zee hier jammer genoeg veel meer vervuild. We realiseerden ons dat het wat dat betreft in de Caribbean veel beter is.
Tegen middernacht vlogen we op 29 maart naar Guam een eiland van Micronesië, de zesde vlucht binnen twee weken!

We had visited the touristic places of Bangkok during earlier visits to Thailand so that enabled us to use the three days that we stayed in Bangkok mainly at tailor shops as we wanted to buy us some good clothing. Our mission has been successful and now we hope that we will be able to stow everything in our luggage.
After Bangkok we have stayed for a mere 36 hours in Kuala Lumpur before we left for Langkawi Island in the Andaman Sea near the boarder with Thailand. This is a tropical island, about eight times larger than Bonaire where we lodged in a beach hotel feeling guilty because we were hanging around, doing nothing but eating fish and shrimps! That is why we took a tour around the island were we visited the harbour and a dive shop in the main town, to compare the diving industry with Bonaire. We concluded what we new already, diving on Bonaire is incomparable with other locations in the world!
Coming back in Kuala in Lumpur, we missed Loes and Emmo who departed to Amsterdam from the same airport at the time that we arrived. We had their door key so we could stay at their place for another 30 hours. Al together we have stayed twelve nights with them and we would like to thank them for their hospitality.

In the morning of 28 March we arrived in Manila, the capital of the Philippines. As there was some political turmoil in this country, we followed the advice of the Foreign Office not to travel in certain parts of the Philippines. That is why we stayed in Manila for two days although we are not exactly “big city people”. We had a full Sunday to go around the city, visiting the ancient Fort Santiago, Entremuros, the Cathedral and we strolled through the city and along the seaside boulevard for hours.
We enjoyed our stay and liked the friendly people and we felt sorry that we had to leave this country so soon. At midnight 29-30 March we departed for Guam for the sixth flight within two weeks! Who said that we took some rest?

VIJF DAGEN IN CAMBODJA – FIVE DAYS IN CAMBODIA

ANGKOR WAT

Op 11 maart kwamen we per boot vanuit Vietnam aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. De reis had vijf uur geduurd waarbij we twee keer stopten bij de grens van Vietnam en Cambodja voor de immigratie formaliteiten. Zoals in Laos konden we ook hier aan de grens visa verkrijgen tegen inlevering van een paar pasfoto’s en een hand vol dollars.

De boot die ons naar Cambodja bracht

Cambodja heeft evenals Laos en Vietnam een zware periode achter de rug. Oorlogen, een bloedig regime, bezetting en politieke instabiliteit hebben het land totaal verarmd en de rust is hier pas sinds een paar jaar terug gekeerd. Met deze rust verbeterde de economie en kwamen de toeristen in groten getale het land bezoeken.

Straatbeeld in Phnom Penh
Phnom Penh is tijdens het regime van Pol Pot bijna volledig verwoest maar is grotendeels herbouwd. Het is een aangename stad om te bezoeken waar we ons volledig op ons gemak voelden. We bezochten het koninklijk paleis omdat dit op het programma stond


Het paleis

maar natuurlijk waren we het meest geïnteresseerd in het genocide museum en de killing fields. Tijdens het regime van de Khmer Rouge van Pol Pot tussen 1975 en begin 1979 zijn hier ongeveer drie miljoen burgers omgebracht, simpel en alleen omdat ze onder meer

Massagraven en Killing Fields
Tuol Sleng gevangenis vanwaar de gevangenen
naar de Killing Fields werden getransporteerd


gestudeerd hadden, konden lezen en schrijven of een bril droegen. Een ieder die het niet eens was met het regime werd opgepikt, ondervraagd en gemarteld in de school die nu het genocide museum is en werd daarna afgevoerd naar buiten de stad waar ze werden vermoord en in massagraven begraven. We hebben beide plaatsen bezocht en waren zeer onder de indruk. Op de killing fields loopt men letterlijk over menselijk gebeente omdat men na het opgraven alleen de schedels heeft verzameld. Het was een vreemde manier om de verjaardag van Margreth te vieren. Het zal nog wel even duren voordat men over de gevolgen heen is, er moet bijvoorbeeld een hele nieuwe generatie onderwijzers en leraren komen en van sommige beroepen moet men het handwerk weer vanaf het begin leren.
Van Phnom Penh zijn we met een speedboot naar Siem Reap gevaren, een reis van zeven uur waarbij we heel veel van het land zagen. Nabij Siem Reap ligt de beroemde tempel van Angkor (Angkor Wat) en de ruines van Angkor Thom, wat 900 jaar geleden een immense stad was. Iedereen zal de tempel wel eens op de TV hebben gezien of zal er over gelezen of gehoord hebben. Het was alweer een indrukwekkende ervaring. De gids die ons rondleidde sprak heel goed Engels en kon ons veel van de geschiedenis vertellen. Dit was het laatste culturele hoogtepunt van onze reis want vanaf Cambodja gaan we wat meer vakantie vieren opdat we uitgerust op Bonaire terugkeren.

We arrived in Phnom Penh, the capital of Cambodia by boat from Vietnam on 11 March. The boat trip lasted five hours, including a stop at both boarders for immigration formalities. As in Laos we could obtain our visa at the boarder, all you need is a couple of photographs and a handful of dollars.

The royal palace in Phnom Penh


Cambodia is the successor state of the once powerful Hinud and Buddhist Khmer Empire, which ruled most of the Indochinese Peninsula between the eleventh and fourteenth century
It was under French protectorate from 1863 till 1953 and from that time it suffered for half a century of wars, famine, the terrible Khmer Rouge regime and political instability.
The Khmer Rouge of Pol Pot terrorized the country and the population between 1975 and early 1979. Estimates as to how many people were killed by the Khmer Rouge regime range from approximately one to three million. This era gave rise to the term Killing Fields, and the prison Tuol Sleng became as notorious as Auschwitz in the history of mass killing. The regime disproportionately targeted ethnic minority groups. The professions, such as doctors, lawyers, and teachers, were also targeted. Having eyeglasses were as deadly, as they were seen as a sign of intellectualism. In November 1978, Vietnam invaded Cambodia to stop the genocide in Cambodia.






Tuol Sleng Prison




We have visited Tuol Sleng and the Killing Field on Margreth’s birthday, an impressive and extremely sad experience!
We went by speed boat to Siem Reap, a trip of seven wonderful hours. Here are the famous temple complex Angkor Wat and the demolished royal city of Angkor Thom where parts of the movie Tomb Raiders have been shot. We had an impressive day while visiting the sites, realizing that this had been the last “cultural” event during this trip. From now on we will celebrate vacation during our vacation.


Nature destroys Angkor Thom